1986. Toyota počinje prodaju u Britaniji, strategijom konkurentnih cijena i modela pokretanih atmosfercem 7M-GTE, uprkos skupim troškovima uvoza. Svi evropski modeli imali su serijski ugrađen zadnji spojler. Ta se strategija pokazala uspješnom a pomogla je i Suprina odlična profinjenost koja je automobil učinila dovoljno dobrim za duža krstarenja, dok je istovremeno imala top perfomanse koje su ga na stazama činile pravim sportistom, te su ga tadašnji recenzenti vinuli u zvijezde, zajedno s modelima Celica i MR-2, te je Toyota osvojila prva tri mjesta po rangiranju tada popularnog auto-magazina What Car? 1987. godine.
Dok su japanski i američki modeli pogonjeni turbo motorima, Britanija je iste dobila tek 1989. godine, te je jedinica koja je pokretala model 3.0GT Turbo, dodatno pojačana za 15% te je turbo model bio brži za 1.9 sekundi od 0-100 km/h u odnosu na atmosferski pokretane jedinice.
Dugo očekivana Supra četvrte generacije (A80) konačno je predstavljena na autosalonu u Čikagu 1993. godine, nakon četiri godine razvoja pod vodstvom glavnog inženjera Isaa Tsuzukija, koji se već dokazao na prvom modelu Celice i oba modela MR-2.
Ovog puta proporcije i lepršavi dizajn vukli su korijene od modela 2000GT iz šezdesetih godina. Sa dugom haubom niskog profila i opcionim zadnjim visoko pozicioniranim spojlerom, bio je aerodinamčki efikasan i usmjeren na postizanje mnogo veće maksimalne brzine.
Novi model bio je kraći, niži i širi od prethodnika, a zahvaljujući obimnoj upotrebi laganih materijala i 100kg lakši. Čak su i vlakna tepiha bila šuplja. da bi se uštedjelo na masi.
Ponuda motora se sastojala od legendarnih šestocilindraša iz JZ serije, atmosferski ili biturbo, izbacivali su između 220 i 326 ks.
Ovim modelom Toyota je preuzela tron i porazila sve rivale u segmentu, kao što su Nissan 300ZX i Mazda RX-7, čak ni Porsche s modelom 911 Turbo nije mogao da joj ugrozi dominaciju, dok je jedan australijski magazin uvrstio Supru u nevjerovatno poređenje sa modelom Aston Martina DB7, koje je Supra ubjedljivo i dobila.
Motori iz 2JZ serije postali su kult, obožavani od strane tjunera i aftermarket tržišta. Izuzetno fleksibilni pružali su 90% obrtnog momenta u širokom rasponu između 1300-4500 ob/min. Naknadnim podešavanjima ovih motora od strane entuzijasta otkrilo se da je to takvo remek dijelo inženjera koje je bez problema podnosilo velike modifikacije a postoje i primjerci sa preko 2000 ks!!!
Takođe, četvrta generacija Supre bila je daleko najuspješnija u motosportu. Bila je redovan učesnik švicarskih brdskih trka, američkog SCCA šampionata, dominirala japanskim JGTC šampionatom kao i dva puta učesnik na trkama 24h LeMans.
Uprkos uspjesima, vremena su se mjenjala i trendovi kupovine automobila udaljavali su se od sportskih modela kakav je Supra. Suočena sa sve strožijim pravilima o emisiji izduvnih gasova, novim trendovima kupaca i sve većim troškovima proizvodnje, Toyota je 2002. godine ugasila proizvodnju Supre, koja je od 1978. do 2002. zabilježila 593 337 prodanih primjeraka i ostavila neizbrisiv trag u svijetu auto industrije i motosporta.
