Da bismo pisali o ikoni Tojote kao proizvođača i njihovom najpoznatijem modelu, moramo da se vratimo nekih 40-tak godina unazad.

Prva Supra predstavljena je 1978. godine kao duža, šira i moćnija verzija druge generacije modela Celica. Dizajnirana prvenstveno da pomrsi račune Nissanovoj Z-seriji na domaćem japanskom, i tržištu Sjeverne Amerike, dobila je i šestocilindrične motore, umjesto do tada, četvorocilindričnih iz Celice.

Sledeći korak bio je predstavljanje modela Celica Supra, zasnovanog na trećoj generaciji modela Celica 1982. godine.

Za razliku od regularne Celice, Supra je imala nezavisno zadnje vješanje i izduženiji prednji kraj, što je inžinjerima omogućilo ugradnju motora iz samog vrha ponude, kao što je linijski šestak 5M-GE sa 2.8 litara radne zapremine. Supra druge generacije postaje redovan učesnik mnogih šampionata među kojima i BTCC.

Godine 1985. Supra i Celica postaju dva odvojena modela sa različitom platformama, Celica prelazi na prednji pogon dok Supra ostaje pri ideji prenosa snage preko zadnjih točkova.

U ponudi su bila četiri motora, svi šestocilindraši, raspona od 2.0 do 3.0 litra radne zapremine. Najjači u ponudi bio je 3.0 agregat kodne oznake 7M-GTE , uparen sa turbinom i intercoolerom isporučivao je za to vrijeme impozantnih 230 ks, a u kasnijim special edition verzijama pojačan na 270 ks, i njime se pokretala limitirana serija 3.0GT Turbo.

Pored toga što je 3.0GT Turbo bio najjači japanski automobil tog vremena, plasirao je Toyotu na domaće takmičenje Grupe A, European Touring Car Championship, kao i učešće u WRC šampionatu Grupe A.